Η χώρα μας βρέθηκε αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη θεομηνία, τόνισε σε άρθρο της η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Άννα Καραμανλή
Πόνος βουβός, θυμός, βλέμμα απόγνωσης βαθύ. Εκείνη η αίσθηση να μουδιάζεις καθώς κόποι μιας ζωής χάνονται σε μια στιγμή. Δεν είναι κινηματογραφική ταινία ούτε αποτέλεσμα της φαντασίας κάποιου νοσηρού μυαλού, αλλά μια οδυνηρή πραγματικότητα την οποία οι πολλοί την παρακολουθούμε από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες οι κάτοικοι όμως των περιοχών εκεί, τη βιώνουν. Είναι οι στιγμές που οριοθετούν τον χρόνο. Δικαιολογημένα συναισθήματα, καμία όμως δικαιολογία δεν αρκεί να απαλύνει την αλήθεια της τραγωδίας. Γιατί περί τραγωδίας πρόκειται όταν χάνονται ζωές, ψυχές ανθρώπων και ζώων, καλλιέργειες, το βιός, τα όνειρα. Και εκεί συγκρούονται οι δύο όψεις της ύπαρξής μας. Γιατί μέσα σε όλα αυτά ακούς και το «δόξα τω Θεώ» που είμαστε ζωντανοί εμείς και οι οικογένειές μας. Ευτυχώς, γιατί είναι η απόδειξη ότι σιγοκαίει η ελπίδα. Ευτυχώς υπάρχει η επόμενη μέρα.
Η χώρα μας βρέθηκε αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη θεομηνία. Οι αριθμοί και τα δεδομένα αποτυπώνουν το μέγεθος της καταστροφής και της έντασης του φαινομένου. Δεν χωρούν αντιπαραθέσεις. Οι υποδομές, αναμφισβήτητα, αποδείχτηκαν φτωχές όμως, κι όμως φτάσαμε με όλα τα λάθη και τις παραλήψεις στην επόμενη μέρα. Την ημέρα που οφείλουμε να ξανασηκωθούμε και να ξαναχτίσουμε τη Θεσσαλία. Να αποφασίσουμε με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον στα επόμενα 50 χρόνια. Πώς θέλουμε να είναι ο Θεσσαλικός κάμπος τότε.
Η άμεση κινητοποίηση του Πρωθυπουργού και η εξασφάλιση της ουσιαστικής ενίσχυσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο με υφιστάμενα όσο και με πρόσθετα κονδύλια μας δείχνουν τον δρόμο. Δεν είναι πολιτικό το ζήτημα. Είναι εθνική υπόθεση, εθνικό στοίχημα. Ξεπερνά τα στενά πολιτικά και χρονικά όρια μιας κυβέρνησης. Ο χρόνος που απαιτείται είναι πολύς. Η σύμπραξη και οι συνέργειες όλων των δομών, κεντρικής εξουσίας, τοπικής αυτοδιοίκησης, υπηρεσιών, ειδικών επιστημόνων και ιδιωτών είναι μονόδρομος. Τα έργα αποκατάστασης των φυσικών καταστροφών και η δημιουργία νέων υποδομών στις πληγείσες περιοχές, η ενίσχυση των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών που επλήγησαν, αλλά και αυτών που θα γίνουν αποδέκτες των συνεπειών αυτής της καταστροφής δεν μπορούν και δεν πρέπει να καθυστερήσουν. Γρήγορα και αποτελεσματικά, για να επανέλθει η ζωή στην κανονικότητά της και το οικοσύστημα σε ισορροπία. Με το κράτος να στέκεται δίπλα στους πληγέντες αλλά και την υποχρέωση να κάνει, να κάνουμε, ένα βήμα παραπάνω και να αγκαλιάσουμε, να ανοίξουμε μια ομπρέλα προστασίας προς τους συνανθρώπους μας που το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη αυτή τη στιγμή. Στις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Σε εκείνους που αντλούν δύναμη από τη δύναμή μας, αγάπη από την αγάπη μας και στοργή από τη στοργή μας.
Ουδείς μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι αυτή η θεομηνία ήταν η τελευταία που θα μας πλήξει. Το ζητούμενο είναι να θωρακίσουμε ζωές, ψυχές και υποδομές, έτσι ώστε εάν βρεθούμε ποτέ ξανά αντιμέτωποι με ένα τέτοιο φυσικό φαινόμενο τα αποτελέσματά του να είναι λιγότερο επώδυνα. Στο δικό μας χέρι είναι να ξαναχτίσουμε σωστά ότι γκρέμισε η κακοκαιρία “Daniel”. Η εμπιστοσύνη μας στον πρωθυπουργό μας είναι δεδομένη και η πίστη μας ότι θα τα καταφέρουμε ακλόνητη.
