Στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε η βουλευτής του κόμματος, Νίνα Κασσιμάτη
Ξεκάθαρη θέση για τα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ από την εκλογική ήττα του Ιουλίου μέχρι σήμερα, πήρε η βουλευτής, Νίνα Κασσιμάτη μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.
Στην ομιλία της η Νίνα Κασσιμάτη, άφησε αιχμές κατά της Θεοδώρας Τζάκρη ενώ τόνισε πως πρέπει να μπει τέλος στους μηχανισμούς.
Αναλυτικά η ομιλία της κυρίας Κασσιμάτη:
«Διανύουμε τον πέμπτο μήνα μετά την συντριπτική ήττα του 17,83% και ακόμα τείνουμε να νυχτοβατούμε. Παρά το γεγονός ότι στην εκλογή προέδρου η βάση με τη μεγάλη της συμμετοχή της μας έδωσε νέα ψήφο εμπιστοσύνης και η εκλογή του νέου Προέδρου, Στέφανου Κασσελάκη, συνοδεύτηκε από διάχυτη αισιοδοξία, πλην δεν υπήρξε από όλους ομοθυμία. Ποιων; Όσων δεν ακούνε και δεν σέβονται τη βάση.
Μπορούμε επιτέλους κάποια στιγμή, συντρόφισσες και σύντροφοι, να πούμε ότι «οι ρήτορες πολλοί μιλήσαμε»;
Άκουσα διάσπαρτες εκδοχές σ’ αυτή τη συνεδρίαση από συντρόφους για τα αίτια της ήττας, συντρόφους που τον Ιούλιο εμπόδισαν αρειμανίως αυτήν τη συζήτηση.
Σε κάθε περίπτωση, ανιστόρητος είναι όποιος θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που από το 3% έγινε Κυβέρνηση, θα ζητήσει συγγνώμη από τον Κώστα Σημίτη, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Λουκά Παπαδήμο. Δεν μας αφορά η αυτοδικαίωση όσων υπήρξαν υπουργοί τους και προσερχόμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να κάνουν αυτοκριτική αντί να θέλουν να ξαναγράψουν την Ιστορία στα δικά τους μέτρα.
Επιτέλους, πρέπει να δώσουμε τον λόγο στα Μέλη μας και γι’αυτό θα προτάξω την πρόταση μου: Προτείνω να υπάρξει ηλεκτρονική διαβούλευση με τα μέλη μας για τα αίτια της ήττας. Χωρίς προκατασκευασμένο κείμενο από τα πάνω κείμενο, όπως α λα 2020, χωρίς πεφωτισμένες δεσποτείες. Αν θέλουμε ως κόμμα να εκφράζουμε τον λαό, πρέπει να ακούμε τον λαό.
Λοιπόν. Να δούμε πως φτάσαμε ως τη σημερινή κρίση.
Συνομολογήσαμε το βράδυ της 21ης Μαΐου ότι φεύγουμε μπροστά για να δώσουμε τη μάχη των δεύτερων εκλογών και ότι αμέσως μετά από αυτές θα συζητούσαμε για τις αιτίες που ο ελληνικός λαός μας γύρισε επιδεικτικά την πλάτη του. Τελικά αυτό που όντως συνέβη – και συμβαίνει – ήταν ο Αλέξης Τσίπρας να αναλάβει την ευθύνη της ήττας μόνος του, αποκλειστικά, και η συλλογική ηγεσία που τον πλαισίωνε – δηλαδή τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας υπό τους Τασιάρχες τους, τα μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου και της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού – να συνεχίζουν να κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για τον φόνο και να ασχολούνται εξοργιστικά με την εσωκομματική επικράτησή τους συσσωματούμενοι σε διάφορες ομάδες δήθεν ιδεολογικών ρευμάτων.
Και λέω δήθεν, γιατί τόσο ιδεολογικά ήταν αυτά τα ρεύματα, που στο Συνέδριο του ’22 η πάλη των Ιδεών πήγε περίπατο και η μόνη μάχη που έδωσαν μεταξύ τους ήταν για το Καταστατικό, δηλαδή για τους όρους κυριότητας, νομής και κατοχής της εσωκομματικής εξουσίας. Η οποία καταλήγει σε κάποιους μεριδιούχους, που θέλουν να ελέγχουν τα πάντα και κυρίως τον πρόεδρο – χθες τον Αλέξη Τσίπρα, σήμερα τον Στέφανο Κασσελάκη – φαινόμενο που έχω ονομάσει Τασιαρχία. Όχι βεβαίως ότι οι πρόεδροι είναι υπεράνω ελέγχου, γνωρίζετε ότι έχω αποχωρήσει από κόμμα εξουσίας την ώρα του απογείου της εξουσίας του με τον Πρόεδρο του να είναι Πρωθυπουργός.
Όσο όμως ο Πρόεδρος δεν είναι υπεράνω ελέγχου, άλλο τόσο δεν έχουμε τάξει τους Τασιάρχες να τον ελέγχουν ως Συμπρόεδροι. Και καταστατικά και πολιτικά η εξουσία πρέπει να ανήκει στα Μέλη.
Την ίδια ώρα στο επίπεδο των Πολιτικών Θέσεων οι υπογράφοντες το κείμενο των πολιτικών θέσεων στο συνέδριο, τα συμφωνούν μεταξύ τους πάλι ερήμην της βάσης, για να μπορέσουν απερίσπαστοι να αναλωθούν στην εσωκομματική μάχη κεφαλών, να πλασαριστούν στην εκλογή της Κ.Ε. και εν συνεχεία των εθνικών εκλογών – όχι με πολύ καλά αποτελέσματα για τους ίδιους.
Θέλω δε να υπενθυμίσω, για όσους κάνουν πως δεν το θυμούνται, ότι και η Κεντρική μας Επιτροπή έχει εκλεγεί από ένα πολύ μικρό σώμα μελών, με κλειστό κατάλογο. Αυτήν την περιορισμένη εντολή απολαμβάνει – και θα έλεγα ότι παρααπολαμβάνει η Επιτροπή Δεοντολογίας, που δεν λειτουργεί με απόλυτη δεοντολογία κρίνοντας από προσωπική εμπειρία και δεν θέλω τώρα να επεκταθώ. Αλλά όπως φάνηκε ο επιλεκτικός τρόπος με τον οποίον λειτουργεί οξύνει τις καταστάσεις παρά τις αποσοβεί. Και εδώ θα ήθελα να εκφράσω εκ νέου δημόσια τη συμπαράστασή μου στη συντρόφισσα Ελένη Λαφτσή από τη Θράκη για τη διαγραφή της, την οποία καλώ να ανακληθεί. Γιατί, παρόλο που δεν συμφωνώ σε όλα με την επίμαχη ανάρτησή της, ωστόσο θεωρώ πως πληρώνει μόνη της, μετά τη Σαμπιχά Σουλειμάν, την πολιτική θολότητα του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη, την οποίαν πρέπει να ξεθολώσουμε. Αναμένω και από το Κεντρικό Συμβούλιο της Νεολαίας να τοποθετηθεί, εκτός από το να αποδύεται σε αντιπερισπασμούς και ανταλλαγές δήθεν ομήρων με δύο μέτρα και δύο σταθμά, να τοποθετηθεί για όλες τις περιπτώσεις, ακόμα και στη Θράκη, εκεί που στις Περιφερειακές εκλογές επιδείχθηκε απαράδεκτη ουδετερότητα από Βουλευτές μας, ενώ υπάρχει καταστατική υποχρέωση να υποστηρίζουμε τους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτελέσμα μια μεγάλη ήττα.
Υπάρχει, λοιπόν, ούτως ή άλλως μια εγγενής δυσαναλογία των Οργάνων με τη βάση, γεγονός που επαναβεβαιώθηκε στις διπλές εθνικές εκλογές του 2023 ως τέλεια δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα, που με συνταγματικούς όρους κάποτε οδηγούσε και σε διάλυση της Βουλής. Δεν θέλω να δώσω τώρα εδώ, ποσοτικά στοιχεία, για το πόσοι εξελέγησαν και δεν εξελέγησαν από την Κεντρική Επιτροπή και από την Πολιτική Γραμματεία.
Πάντως ο λαός ράπισε και τη Συλλογική Ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο τον Αλέξη Τσίπρα.
Θα συντομεύσω για να διευκολύνω την ολοκλήρωση της διαδικασίας.
Θέλω να τονίσω πως, ως προς την καταστατική δυνατότητα του Προέδρου να ζητήσει το δημοψήφισμα για οποιοδήποτε θέμα πολιτικής λειτουργίας, αυτή υπάρχει και με κάλυψε ο Γιάννης Ματζουράνης. Αλλά μπορεί να υπάρχει και πολιτική λύση σε προηγούμενο στάδιο, αν κάνει η Επιτροπή Δεοντολογίας τη δουλειά της όπως πρέπει. Και όλοι μαζί τη δική μας δουλειά, για μια ιδεολογική και ψυχική ενότητα απέναντι στη Δεξιά με πρόγραμμα και σχέδιο.
Πρέπει επιτέλους να πούμε ΟΧΙ στις Τασιαρχίες, στους μηχανισμούς, στις παραλυτικές ισορροπίες της Ήττας.
Πρέπει να πούμε ΝΑΙ στην πάλη των Ιδεών,
ΝΑΙ στη σύνθεση και τη δημοκρατική εκπροσώπηση της βάσης.
Να χτίσουμε τη νέα ενότητα πρώτα από τη βάση»
