Παρά την απόλυτη δημοσκοπική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας, η κυβέρνηση επέλεξε να ανοίξει επιπλέον μέτωπα και να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που φέρνουν πολλές αντιδράσεις και κατ΄επέκταση πολιτικό κόστος.
Αντιδράσεις που προέρχονται εκ των έσω, όπως οι διαφωνίες γαλάζιων στελεχών για το νομοσχέδιο των ομόφυλων ζευγαριών είτε από κοινωνικές ομάδες, όπως οι φοιτητές και οι αγρότες που έχουν βγει στους δρόμους για διαφορετικούς λόγους. Παρά τις όποιες διαφωνίες η κυβέρνηση, όπως έκανε και με το νομοσχέδιο της επιστολικής ψήφου δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει πίσω. Ταυτόχρονα έχει να αντιμετωπίσει και το μεγαλύτερο «αγκάθι» που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία, την ακρίβεια. Μαζί με τα παραπάνω προστίθεται και το θέμα της δημόσιας ασφάλειας και σχηματίζεται ένα εκρηκτικό μείγμα ζητημάτων για τα οποία η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει πίσω.
Η στρατηγική είναι όλα τα παραπάνω ζητήματα να λυθούν εγκαίρως και σίγουρα πριν τις ευρωεκλογές. Ειδικά το ζήτημα των μη κρατικών Πανεπιστημίων και των ομόφυλων ζευγαριών είναι δύο θέματα που το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου επέλεξε να τα ανοίξει και σίγουρα είναι πολιτικά πολύ δύσκολο να κάνει πίσω.
Στο Μέγαρο Μαξίμου εκτιμούν ότι αν δεν μπορέσουν να τα περάσουν τώρα που έχουν νωπή την λαϊκή εντολή του 41% , δεν θα τα περάσουν ποτέ. Με το ταυτόχρονο άνοιγμα όλων αυτών των ζητημάτων η κυβέρνηση ελέγχει την πολιτική επικαιρότητα – ανακατεύοντας συνεχώς την τράπουλα – και μεταπηδώντας κατά το δοκούν από το ένα θέμα στο άλλο, εμποδίζοντας την αντιπολίτευση να προλάβει να δομήσει συγκεκριμένη αντιπολιτευτική τακτική.
Όπως λένε έμπειροι πολιτικοί αναλυτές η ΝΔ ακολουθεί μια ανορθόδοξη στρατηγική που κινείται στην λογική: «αν θες να ξεπεράσεις μια κρίση, δημιουργείς μια νέα κρίση και καλύπτεις την πρώτη…».
Το αν θα βγει αυτή η στρατηγική στο κυβερνών κόμμα είναι ένα ερώτημα που είναι πολύ νωρίς να απαντηθεί. Αυτό που «χαροποιεί» την κυβέρνηση είναι ότι παρά την φθορά που υφίσταται, τα δυο κόμματα της αντιπολίτευσης αντί να κεφαλαιοποιούν την φθορά, χάνουν ακόμα περισσότερο από τη ΝΔ.
