Ο Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης είναι ένας στρατιωτικός καριέρας, ο οποίος με τη δουλειά και την εμπειρία του έφτασε να γίνει αρχηγός του στόλου και μετά υπουργός Εθνικής Άμυνας. Στη συνέχεια συντάχθηκε ανοιχτά με τον ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου είναι στέλεχος πλέον και θερμός υποστηρικτής και συνεργάτης του Στέφανου Κασσελάκη.
Ως στρατιωτικός καριέρας, οπότε, φαίνεται ότι του έχουν μείνει κάποιες καλές συνήθειες, τουλάχιστον από αυτές που δεν έχουμε συνηθίσει στα πολιτικά πράγματα της χώρας, δηλαδή την τοξικότητα, τις ακραίες κατηγορίες, την «κριτική για την κριτική», με την προσδοκία ο λαϊκισμός να «κόψει» πόντους από τον αντίπαλο και να τους κερδίσει ο ίδιος…
Όχι, όπως φαίνεται τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ο Ευάγγελος Αποστολάκης δείχνει να εξακολουθεί να σκέφτεται ως στρατιωτικός, με μόνο κίνητρο και «αρχηγό» το συμφέρον της πατρίδας. Κι όπου υπάρχει το συμφέρον της πατρίδας, όλα τα άλλα, έρχονται σε δεύτερη ή και σε τρίτη μοίρα, όπως γνωρίζει καλά ο κάθε ένστολος που έχει δώσει όρκο «μέχρι ρανίδας» στο εθνόσημο.
Η στάση αυτή του ναυάρχου πιστοποιείται από τον τρόπο που πραγματοποιεί αντιπολίτευση, ως στέλεχος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τομεάρχης στον τομέα της Άμυνας. Ο ίδιος, γνωρίζει πολύ καλά, τόσο τις ανάγκες του στρατεύματος, τα προβλήματα φυσικά αλλά και τις ειδικές συνθήκες που συνεπάγονται η διαχείριση αυτού του υπουργείου, στο οποίο άλλωστε είχε διατελέσει και ο ίδιος.
Γνωρίζει επίσης, ότι οι ανάγκες του στρατού δεν είναι ασύνδετες από τις ανάγκες της κοινωνίας αλλά και τα οικονομικά περιθώρια που αφήνει ο προϋπολογισμός, για την αναγκαία ενίσχυση της πατρίδας, σε ένα εύθραυστο γεωπολιτικό περιβάλλον, στο οποίο η σύγχρονη τεχνολογία δημιουργεί διαρκώς νέες εξοπλιστικές ανάγκες, προκειμένου η χώρα μας να διατηρεί την υπεροπλία στο Αιγαίο, ή, τουλάχιστον, να μην μένει πίσω.
Έτσι, ο ίδιος επέβαλλε το «ναι» στην ψήφιση των αμυντικών δαπανών από το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, στην ψηφοφορία επί του προϋπολογισμού, μη θέλοντας να δημιουργήσει πρόβλημα στο στράτευμα αλλά και, συμφωνώντας ειλικρινά όπως φαίνεται, με τον σχεδιασμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, του οποίου τώρα προϊσταται ο Νίκος
Δένδιας.
«Η απόφαση αυτή στέλνει το μήνυμα ότι η χώρα πρέπει να θωρακίζεται, οι ένοπλες δυνάμεις να είναι ισχυρές, ότι πρέπει να υπάρξει υποστήριξη των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και στήριξη της αμυντικής εγχώριας βιομηχανίας», είπε ο Τομεάρχης ‘Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ και πρόσθεσε: «Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να παρακολουθεί την πορεία της αμυντικής θωράκισης της χώρας, το κατά πόσον τηρούνται οι κανόνες διαφάνειας στις συμβάσεις, προκειμένου να μην επαναληφθούν προβλήματα που υπήρξαν στο παρελθόν, όπως στη σύμβαση για το εκπαιδευτικό κέντρο στην Καλαμάτα, τη σύμβαση για τα έξι Rafale αλλά και τη σύμβαση για τα αμφίβια οχήματα που δεν χωρούσαν καν να μπουν στα πλοία. Ομοίως θα επιμείνουμε στην ανάγκη στήριξης της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας», ξεκαθάρισε.
Μάλιστα, ενώ ο νέος σχεδιασμός των εξοπλιστικών και η περικοπή ορισμένων εξαγγελιών (οι κορβέτες, η 4η φρεγάτα, οι νέοι πύραυλοι κτλ) υπό «κανονικές συνθήκες» θα ήταν πεδίο δόξης λαμπρό για τον… πολιτικάντη για να κατηγορήσει την κυβέρνηση για το «βήμα πίσω», όπως θα μπορούσε κάποιος να πει, ο Ευάγγελος Αποστολάκης έχει τη δική του άποψη, και καθόλου φόβο να την εκφράσει:
«(Ο Νίκος Δένδιας) καλώς ανακοίνωσε την επανεξέταση από την αρχή, από μηδενική βάση, των εξοπλιστικών προγραμμάτων, για να δούμε τι χρειαζόμαστε πραγματικά, με ποια σειρά πρέπει να τα πάρουμε, σε σχέση και με τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας». Και διευκρίνισε: «Το έχει πιάσει καλά ο Δένδιας, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ψηφίζει ο,τι έρχεται»…
Στο ίδιο πλαίσιο, και επειδή και ο ίδιος όπως είπαμε γνωρίζει πολύ καλά, άφησε εκτός πολιτικής αντιπαράθεσης και τον τραγικό θάνατο του Επισμηναγού Επαμεινώνδα Κωστέα, σε αεροπορικό δυστύχημα χθες στην Καλαμάτα. Ενώ θα μπορούσε να γίνει κριτική για τη χρήση παλαιών αεροσκαφών, όπως είναι το εκπαιδευτικό Τ-2 -κι ενώ όλα δείχνουν ότι η πτώση του αεροσκάφους οφείλεται ακριβώς σε μηχανικό πρόβλημα, ο ίδιος επέλεξε να το αφήσει εκτός πολιτικής ατζέντας.
Πρόκειται για μια στάση «στρατιώτη», που εκτιμάται από το πρώην επιτελείο (του)…
